Ssanie palca występuje już w okresie prenatalnym w okolicach 29 tygodnia życia płodowego. Jest symptomem prawidłowo rozwijających się odruchów oralnych. Odruch ssania jest jednym z najsilniej rozwiniętych odruchów, ponieważ zapewnia dziecku przeżycie. Ssanie nieodżywcze występuje u wszystkich zdrowych noworodków. Niekiedy ssą własne palce, pieluszkę lub gołą skorę drugiej osoby. Ssanie ma właściwości samoregulacyjne i jest wynikiem bardzo aktywnego odruchu ssania, które wygasa dopiero około 7 miesiąca życia.

Kiedy reagować?

Jednak przy wzmożonym ssaniu głównie kciuka zaleca się zastąpienie go chociażby smoczkiem. W związku z tym, w przyszłości łatwiej będzie oduczyć dziecko ssania smoczka niż kciuka. Natomiast, jeżeli zmiana na smoczek jest niewystarczająca, należy skonsultować się z neurologopedą lub psychologiem.

Jakie są skutki ssania kciuka?

Nawykowe ssanie kciuka jest uważane za kompensacje, czyli wyzwolenie możliwości zastępczych. W zależności od czasu trwania i intensywności, może dojść do wystąpienia zaburzeń w obrębie narządów mowy. Ssanie ksiuka wpływa na powstawanie zgryzu otwartego, tyłozgruzu i wysoko wysklepionego podniebienia twardego. Ssanie palca predysponuje również do występowania nieprawidłowego sposobu połykania i wad wymowy.